عیب جویی:

مبتلا به عقیده حقارت نظر به اینکه خود را کوچک و حقیر می بیند وآن را برای خود عیب به حساب میآورد،در صدد بر شمردن عیوب دیگران بر می آید تا راه عذری برای خویش باز سازد.گناهن کوچک دیگران را با توبیخ و ملامت و سرزنش بر زبان می آورد تا از تحقیر آنان مصون بماند.

عیوب آنان را بزرگتر از آنچه هست نشان می دهد تا عیب ونقص خودش در نظر دیگران کوچک و ناچیز گردد.و اگر نهی از منکر می کند ،غرضش ظاهر ساختن عیوب مردم است.

منبع:فرهنگ تربیت،ص343