عیب جویی:

مبتلا به عقیده حقارت نظر به اینکه خود را کوچک و حقیر می بیند وآن را برای خود عیب به حساب میآورد،در صدد بر شمردن عیوب دیگران بر می آید تا راه عذری برای خویش باز سازد.گناهن کوچک دیگران را با توبیخ و ملامت و سرزنش بر زبان می آورد تا از تحقیر آنان مصون بماند.

عیوب آنان را بزرگتر از آنچه هست نشان می دهد تا عیب ونقص خودش در نظر دیگران کوچک و ناچیز گردد.و اگر نهی از منکر می کند ،غرضش ظاهر ساختن عیوب مردم است.

منبع:فرهنگ تربیت،ص343

پیت حلبی

شب جمعه وساعت دو نیمه شب بود .جلوی مسجد محمدی (در اتوبان شهید محلاتی)مشغول ایست و بازرسی بودیم .

من و چند جوان دیگر ،کنار ابراهیم هادی روی پله مسجد نشستیم و او برای ما صحبت می کرد .یکباره از جا پرید!!دوید وبه سمت ابتدای خیابان مجاور که صد متربا ما فاصله داشت رفت !نشست ودستش را توی جوی آب کرد!بعد هم برگشت.با تعجب پرسیدم :آقا ابرام چی شد ؟!گفت،«هیچی ،یک پیت حلبی توی جوی آّب افتاده بود و همین طور که می رفت،سرو صدا ایجاد می کرد .رفتم و از داخل جوی آب برداشتم تا صدایش مردمی که خواب هستند را اذیت نکند .»او با کار خودش،به ما که نوجوان بودیم ،درس بسیجی بودن و چگونه زیستن می آموخت

منبع ،سلام بر ابراهیم 2،ص 226