خاطره ای از حاج قاسم سلیمانی سردار دلها

هرسال فاطمیه ده شب روضه داشت .بیشتر کارها با خودش بود،از جارو کشیدن تا چای دادن به منبری و روضه خوان …سفارش میکرد شب اول و آخر روضه حضرت عباس علیه السلام باشد.

مداح رسیده بود به اوج روضه …به جایی که امام حسین علیه السلام آمده بود بالای سر حضرت عباس…بدن پراز تیر،بدون دست و فرق شکاف خورده برادر را دیده بود .باسوز میخواند …

تا اینکه گفت:وقتی ابی عبدالله برگشت خیمه، اولین کسی که اومد جلو سکینه خاتون بود  گفت: بابا این عمی العباس …)ناله حاجی بلند شد !(آقا تورو خدا دیگه نخون) دل نازک روضه بود …بی تاب می شد و بلند بلند گریه میکرد ـخیلی وقت ها کار به جایی میرسید که بچه ها بلند میشدند و میکروفون رو از مداح میگرفتند …می ترسیدند که حاجی ازدست برود با نا له ها و هق هقی که میکرد.

شام غریب غریبان کربلاست 

زینب بدون تو مهمان کربلاست 

چشم رباب به آغوش خالی است 

اصغر شهید گلستان کربلاست 

گفتند نیست از شب یلدا درازتر

پیداست که شام غریبان ندیده اند

السلام علیک یا قمر بنی هاشم                                   ای ستون کربلا،ای قرص مهتاب حسین

حضرت صاحب علم ،ای یار نایاب حسین

آن قدر نزد امامت تو ادب کردی ،

شدی از همه محبوب تر در بین اصحاب حسین

دوباره جمعه واین جمعه. زمین کربلا احساس دارد          علی و قاسم و عباس دارد                                       امان از ظهر پس فردا که اینجا، به دامان سوز و اشک یاس دارد